This article analyzes ‘narco-terrorism’ and the related approaches focusing on the concept. Narco-terrorism emerged as a political discourse and transformed due to the practices. From the 1990s, the concept entered into academic literature and has become the focal point of numerous studies. Firstly, the study recognizes the periodical systematic violence the major drug cartels perpetrated as ‘real narco-terrorism’. Followingly, the paper introduces a model to classify the groups that have been identified as narco-terrorists. The study further analyzes the cases of FARC and Taliban by applying the suggested model to these two groups. Accordingly, the study argues that although it entirely portends the definition of narco-terrorism, classifying the FARC categorically as a narco-terrorist organization is problematic due to its recognition as a legitimate combatant organization by the Colombian state and the international society. On the other hand, the study concludes that the Taliban is a narco-terrorist organization since it is active at every stage of drug trafficking and is not considered a legitimate organization by the international society. The paper contributes to the literature by offering an exemplary analysis to be used on the ongoing problems and terrorism-related to drug trafficking both in Turkey and identical cases around the globe.

Bu makalede ‘narko-terörizm’ ve bu kavrama dair yaklaşımlar ele alınmaktadır. Narko-terörizm ilk olarak politik bir söylem olarak ortaya çıkmış; daha sonra pratiklerin etkisiyle dönüşüme uğramıştır. 1990’lardan itibaren akademik literatüre giren kavram birçok çalışmanın konusunu oluşturmuştur. Bu çalışmada, ilk olarak narko-terörizm tartışması yapılmakta ve büyük uyuşturucu kartelleri tarafından gerçekleştirilen dönemsel sistematik şiddet ‘gerçek narko-terörizm’ olarak kabul edilmektedir. Akabinde, narko-terörist olarak nitelendirilen terör örgütleri ve gerilla gruplarının sınıflandırılması için bir modelleme sunulmaktadır. Sunulan model, FARC ve Taliban örneklerine uygulanarak iki örgütün narko-terörizm açısından analizleri ortaya konulmaktadır. Buna göre çalışma, narko-terörizm tanımına tam olarak uymasına rağmen, Kolombiya’da devlet ve uluslararası aktörler tarafından meşru muharip bir taraf olarak tanınması nedeniyle FARC’ın tam olarak bir narko-terör örgütü olarak sınıflandırmasının zor olduğunu savunmaktadır; ancak, Taliban’ın, uyuşturucu trafiğinin her aşamasında aktif olması ve meşru bir örgüt olarak kabul edilmemesi nedeniyle narko-terör örgütü olduğu sonucuna ulaşmaktadır. Çalışma, hem Türkiye’de devam eden terör sorunu için hem de dünyadaki diğer benzer uyuşturucu trafiğiyle bağlantılı terör vakalarının anlaşılabilmesi ve anlamlandırılabilmesine dair gelecek çalışmalara bir örnek sunarak literatüre katkıda bulunmaktadır.